دانلود تاریخ ادبیات نثر (از قرن چهارم تا هشتم)
کتاب «تاریخ ادبیات ایران» مجموعهای پنج جلدی است؛ به تألیف دکتر «ذبیحالله صفا» که اتمام آن چهل سال به طول انجامیدهاست. اولین جلد آن در سال 1332 منتشر شده است که جزوهی حاضر بخشی از جلد اول است.
دکتر ذبیحالله صفا (1290-1378) را پدر تاریخ ادبیات ایران میشناسند. ایشان از شخصیتهای برجستۀ ادبی ایران معاصر است و کار شگرفی برای ادبیات ایران انجام داده است. وی حماسهپژوه، استاد دانشگاه تهران، مترجم، مصحح متون است. دکر صفا از نویسندگان اصلی دانشنامۀ ایرانیکا نیز است.
«تاریخ ادبیات ایران» مهمترین کتابی است که بهصورت مفصل به تاریخ «ادبیات فارسی» پرداخته است. چنانچه وضع سیاسی، اجتماعی، مذهبی (دین و مذهب) و علوم مختلفه در دورههای تاریخی را روشن میکند. بعد از توضیحات در مورد اوضاع اجتماعی و سیاسی به معرفی شاعران و نویسندگان و ادبای ادبیات فارسی میپردازند؛ به گونهای که نکات مهم زندگی آنها، آثارشان، سبکشان را میشناسیم. دورههای تاریخی آن از پیش از دورهی اسلامی (پیش از اسلام) و دوران ایران باستان آغاز میشود و در جلد پنج تا میانۀ قرن دوازدهم ادامه دارد. اگر دکتر صفا بیشتر عمر میکرد این مجموعه بازهم ادامه داشت.
دورههای تاریخ ادبیات ایران:
- دورۀ اسلامی تا پیش از دورۀ سلجوقیان (جلد اول)
- از قرن پنجم تا هفتم هجری (جلد دوم)
- قرن هفتم تا هشم هجری (جلد سوم)
- قرن هشتم تا اوایل قرن نهم (جلد جهارم)
- قرن دهم تا قرن دوازدهم (جلد پنجم)
«تاریخ ادبیات ایران» از منابع کنکور ارشد و کنکور دکتری زبان و ادبیات فارسی در تمامی سالها بوده و است. از مهمترین و اصلیترن متونی است که هر دانشجوی ادبیات یا هر علاقمند به ادبیات باید بخواند. این مجموعه چون بسیار مفصل است دکتر «محمد ترابی» خلاصه کرده است که زیرنظر مولف (دکتر صفا) انجام شده است. با وجود خلاصه شدن بازهم حجیم و سنگین است.
در این جزوه که اولین جزوه از این کتاب است از بحثهای مفصل سیاسی، اجتماعی و مذهبی چشمپوشی شده و تنها به اوضاع ادبی، شناخت نویسندگان و آثارشان، القاب نویسندگان و دلیل اهمیت آنها و همچنین ویژگیهای سبکی این دوره و هر نویسنده پرداخته شده است.
این جزوه خلاصهوار و گزینهای نویسندگان را معرفی میکند و آثارشان را برمیشمارد. نویسندگان و بزرگانی مدنظر بوده است که یا نامشان شناختهشدهتر است یا آثارشان.
بهطورمثال از این جزوه قسمتی را مشاهده بفرمایید: «ویژگیهای نثر عربی قرن چهارم و اوایل قرن پنجم:
دو جریان در نثر عربی: نثر مرسل و نثر مصنوع.
موضوع مهم در قرن چهارم و پنجم در نثر عربی شیوع فن و صنعت، استفاده از سجع در آثار منثور فراوان است.
بزرگترین نویسندگان این عهد به زبان عربی:
ابوبکر محمدبن عباس خوارزمی…»
.
.
با آرزوی موفقیت و بهروزی در آزمونهای زندگی!
با عشق 🙂