دانلود جزوه تاریخ ادبیات ایران (نهم تا دهم)
کتاب «تاریخ ادبیات ایران» از جمله منابع مهم و تأثیرگذار کنکور ارشد و دکتری زبان و ادبیات فارسی است؛ اولین کتابی که هر دانشجوی ارشد و دکترا باید خوانده باشد. اهمیت این کتاب را نمیشود نادیده انگاشت چرا تمام اطلاعات ما در مورد شاعران، نویسندگان، وضعیت دوران زندگی آنان که بیشک در آثارشان تأثیر داشته در این کتاب عرضه شده است. فقط کافی است آنان را بادقت و علاقه بخوانید تا در ذهنتان برای همیشه ماندگار شود.
تاریخ ادبیات ایران در هشت جلد( پنج دوره در قالب هشت جلد) توسط «دکتر ذبیحالله صفا» تالیف شده است؛ دورههایی که از پیش از اسلام آغاز میشود با معرفی بزرگان ادب و آثار آنها، تا اوایل قرن دوازدهم ادامه مییابد، اگر مرگ نابهنگام به این بزرگمرد فرهنگ و ادب فارسی مجال میداد میبایست تا قرن معاصر، تاریخ ادبیات ایران را دست داشتیم، اما ناتمام ماند. البته توسط بزرگانی که کم نیستند کتابهایی در این زمینه تالیف شده است که در جزوههایی بعدی نیز آنان را ارائه خواهم داد.
دکتر ذبیحالله صفا از نامهایی است که بر تارک ادبیات فارسی میدرخشد. ایشان در طی چهل سال این مجموعه (تاریخ ادبیات ایران) را نوشتهاند. چهل سال از عمر باارزش و گرانبهای خود را به آن اختصاص دادهاند. روحشان شاد، یادشان گرامی.
این جزوه از کتاب تاریخ ادبیات ایران، به تلخیص «دکتر محمد ترابی» انتخاب شده است. دکتر محمد ترابی زیرنظر مولف (دکتر صفا) تاریخ ادبیات که بسیار حجیم و مفصل است خلاصه کرده و در مجموعههای جمعوجور و مهم ارائه داده است. کتابِ منبع من برای تهیۀ این جزوه نیز جلد سوم (چاپ دهم) تاریخ ادبیات به تلخیص محمد ترابی است.
برای یادگیری بهتر و بادوامتر مطالب، جزوهها را به بخشهایی کوچک تقسیم کردهام: جزوۀ اول از قرن چهارم تا اواخر قرن هشتم است و این جزوه (دوم) که ادامۀ همان است از اواخر قرن هشتم شروع میشود، قرن نهم را در بر دارد و تا اوایل قرن دهم ادامه مییابد. تفکیک نظم از نثر نیز برای بهذهنسپاری و همچنین محفوظ داشتن اطلاعات شاعران از نویسندگان حایز اهمیت است. کاری که من در این فایلها انجام دادهام تفکیک تاریخ ادبیات نثر از تاریخ ادبیات نظم است که جزوههایی نظم نیز جداگانه ارائه میشود.
این جزوه شامل نکات مهم دربارۀ اوضاع اجتماعی دوران، دین و مذهب، متنها با موضوعاتی که در این دوران رواج داشته است. علاوهبر این موارد شامل نام نویسندگان، کتابهای مهم آنان، موضوع کتابها و القاب آنان است.
نمونهای از متن جزوه:
«علما در عهد تیموریان ضبغۀ دینی داشتند نه علمی و حِکمی( کاملا رنگ دین گرفته بودند)
دورۀ ابتذال فکر و نقصان دقت و فقدان تحقیق است.
از نظر دانشمندان و ادیبان دورهیی خالی و تهی است.
علوم ادبی محدود به شرح و تحشیه و شرحِ شرح بود.
تألیف عربی کم، فارسی زیاد شد. (بهدلیل گسیختگی ارتباط ایرانیان از قلمرو فرهنگ عربی و پیوند زبان ترکی و فارسی به همدیگر از راه ترجمۀ آثار فارسی به ترکی و تدوین کتابهای لغت به دو زبان [ترکی و فارسی]، گروهی به جمعآوری قواعد دستوری زبان پارسی…»
با آرزوی موفقیت و پیروزی در آزمونهای مهم زندگیتون!
و با عشق 🙂